1 ykva
[see víkja], to veer, = víkja, q. v.; þá mælti Halldórr til þess manns er stýrði, ‘lát ykva’ (yqua Cod.) segir hann … Halldórr mælti öðru sinni, ‘lát ykva,’ Mork. 48; þess get ek um þá Dani, at þeir ykvi þangat flotanum til … stöðvask nú flotinn, þurfti víða til at ykva at taka menn, 58; (víkja, Fms. vi. l. c.); þeir gátu ykvið á jarls-skipinu, Fms. viii. 386, v. l.; skútan renndi langt fram, ok var seint at ykva, Frissb. 323; ykvið ér hvel-vögnum, Akv. 28.