1 hválfa
d, in old writers spelt hólfa or hölfa; but hvolfa is the mod. form:—to turn vpside down, keel uppermost; sjá at þar hólfir skip á sjónum, Fb. ii. 223, as also Hb. l. c., Fbr. 103 new Ed.; þar hvolfði skip, Njarð. 376 (paper MS.); hóf upp knörr ok sneri á lopti ok kom hólfandi niðr, Bs. i. 30; ok hugðu nú mundu fullkomlega yfir hólfa, it would be overwhelmed, 769.