1 styrkja
ð, to make strong; skepta spjót, styrkja skjöldu, Fas. i. 505; minta styrkir kvið, Pr. 473, 474.
2 styrkja
2. metaph. to strengthen, confirm; styðja ok styrkja, Fb. i. 93, Bs. i. 132; s. með handa-bandi, Dipl. iv. 7: to assist, s. e-n, Nj. 41, Fms. vi. 28; at hvárir styði ok styrki aðra, ii. 36.
3 styrkja
II. reflex. to be strengthened, get strength, Fms. ii. 230, viii. 26, xi. 291 (of a sick person), Sks. 717; styrkstú aumr, Orkn.