1 kveykja
or kveikja, u, f. kindling, Stj. 192; öfundar k., Bs. ii. 21: in the west of Icel. a slight swelling of the rivers from rain or a thaw is called kveykja, a freshet,—það er komin k. í árnar. cp. kvikva (II).
2 kveykja
II. plur. kveykur (and kvikur, Bs. i. 197), yeast, ferment of ale; queyquor voru lagðar undir mungáts efni, Bs. i. 339; einhverr maðr vildi mungát göra, ok horfðisk á úvænliga, kvikurnar (kveikarnar, v. l.) vildu ekki duga, 197.