1 bæla
d,
2 bæla
I. [bál], to burn = bræla, in the allit. phrase brenna ok b., 671. 4, Fms. iv. 142, vi. 176; vide bræla, Fas. i. 4.
3 bæla
II. [ból], to pen sheep and cattle during the night; reflex., dýr bælask í þeim stöðum, Greg. 68.