1 heyrin-orð
n. an old law phrase, which is probably = heyringja-orð, the word or verdict of a heyringi (not from heyra, qs. hearsay); sækja við tylftar-kvið eða við heyrin-orð fimm landeiganda, Grág. ii. 146; skal sækja við váttorð ef hann heyrir á, en ella við fimm manna heyrinorð eða tylftar-kvið, Kb. (l. c.) ii. 182.