1 makligr
adj. [Scot. makly], prop. well ‘matched,’ meet, proper, becoming, Fms. i. 3, vi. 227, vii. 285, Þorst. Síðu H. 173, Rb. 80; compar. more fitting:—deserved, Eg. 561; væri hitt makligra, at …, Fs. 57: deserving, of a person, with gen., makligr er Þórarinn þess frá oss, Nj. 25, Fs. 7; mikils góðs m., 35; öllum þóttu búendr makligir til skaða, Ó. H. 205; þykki mér Njáll makligr vera at ek unna honum þess, Nj. 188.