1 nauðigr
adj., in old writers often contr. nauðgan, nauðgir, nauðgum, forced, unwilling, N. G. L. i. 12, Ld. 172; Þyri fór mjök nauðig, Fms. ii. 132, Landn. 247; láta hann fara nauðgan, Nj. 114; ef maðr færir mann nauðgan ördrag eða lengra … varðar þat, Grág. ii. 131; af nauðgum múnkum, Fms. vii. 207; með nauðgum kosti, Barl. 70; þó honum væri þetta nauðigt, Flóv.; taka konu nauðga, to ravish, Fms. ix. 451, D.I. i. 243, N. G. L. ii. 52.