1 áttungr
m.
2 áttungr
I. [atta], the eighth part of a whole, either as to measure or number; cp. fjórðungr, þriðjungr, etc., Rb. 488; á. manna, N. G. L. i. 5: as a Norse law term, a division of the country with regard to the levy in ships, Gþl. 91, N. G. L. i. 135.
3 áttungr
II. [átt or ætt, familia], poét. kindred, kinsman; Freys á., the poem Hlt., Edda 13, Ýt. 13, 14, Al. 98 (esp. in pl.), v. Lex. Poët.: áttungs-kirkja, u, f. a church belonging to an áttungr (in Norway), N. G. L. i. 8.