1 bragða
að,
2 bragða
I. = braga, of light, Sks. 202 B.
3 bragða
II. [Engl. to breathe], to give signs of life, of a new-born babe, of one swooning or dying; þá fæddi hón barnit, ok fanst eigi líf með, ok hér eptir bragðaði fyrir brjóstinu, i. e. the infant began to draw breath, Bs. i. 618, ii. 33; þat bragðar sem kvikt er, Þiðr. 114.
4 bragða
III. to taste = bergja, freq. in mod. usage.