1 dróttning
and drottning, f.
                        2 dróttning
1. a mistress, Clem. 129 (Unger); þræll sá er vegr at dróttni (master) sínum eðr dróttningu (mistress), Grág. ii. 86 (vide above); ef þræll verðr sekr skógarmaðr um víg dróttins síns eðr dróttningar, 161; drottning hans girntisk hann, Ver. 16. Gen. xxxix. 7; this sense is quite obsolete except in old law phrases and translations.
                        3 dróttning
2. a queen, common to all Scandinavians, Swed. drotning, Dan. dronning, whereas drottinn = king is obsolete, Hkr. Yngl. S. ch. 20, Fms. i. 99, vi. 439, Sks. 468; the instances are endless.
                        4 dróttning
COMPDS: drottningarefni, drottningarmaðr, drottningarnafn.