Manna

Betydning av det norrøne ordet "manna"

Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:

Det norrøne ordet manna kan bety:manna

manna

að, prop. to make a ‘man.’

manna

2. mod. to man a boat, manna skip.

manna

II. reflex, to become a man, to be brought up to manhood; Þórir var maðr ætt-smár ok hafði mannask vel, Fms. iv. 255; ætt-smár ok mannaðr vel, well bred, Ó. H. 113; var móðir mín vel mönnuð, of good family, Brandkr. 62; ef mér reynisk Þórólfr jamvel mannaðr (if I find Th. as accomplished a man) sem hann er sýnum full-drengiligr, Eg. 29; vil ek biðja dóttur þinnar til handa Glúmi bróður mínum, skaltú þat vita, at hann er vel mannaðr, Nj. 23; synir þeirra vóru Kálfr ok Grímr, mannaðir at hófi, K. and G. were rather fine well-bred men, Fms. vi. 102; son þinn svá vel mannaðan, ii. 193; engar eru þat yfirbætr at hann nái at eiga dóttur þína, þvíat ekki er hann verr mannaðr en hón, Fb. i. 196; hann á sjau sonu ok alla vel mannaða, Ísl. ii. 215; maðr af góðri ætt er lítt er mannaðr, Skálda 176.

manna

2. manned, of a ship; vel (ílla) mannað, well (badly) manned, of the crew; var þar vel mannað, there was a good gathering of people, Grett. 78.

Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᛘᛅᚾᚾᛅ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger