1. u, f. = samvist; á málstefnum ok öllum góðum samvistum, meetings, Sks. 274; mun nú skilja várar samvistur (samvistu), Fas. i. 375, Fs. 80, Ld. 286, Fms. vi. 226; ekki bregðr okkarri samvistu, 59; nálægr at líkams samvistu, Fms. iii. 63.; samvistur syndugra, Hom. 105; þá varðar honum eigi við lög s. við skógarmann, Grág. i. 73, 138; vera samvistum með e-m, N. G. L. i. 155:—of wedded life, nýtti Hrafn lítið af samvistum við hana, Ísl. ii. 250; ok er þeirra s. fálig, Fas. i. 209; kallaði miklu betri þeirra samvistu en at hón ætti svá gamlan mann, 50; hón hafði fengið barngetnað af þeirra samvistu, Stj. 514. samvistu-maðr, m. a companion, 677. 11.

2. adj.; vera s. við e-n, to dwell among, Stj. 318.