1 af-runi
a, m. [runi, renna], deviation; metaph. sin, trespasses; umbót ok iðran afruna (gen.), 125. 174; iðrun fyrir görva afruna (acc. pl.), id.; tárfelling er hann hefir fyrir afruna þá, er verða í þessa heims lífi, id. 184.
2 af-runi
β. injury, offence, D. N. iii. 367 (Fr.)