1 kviðugr
adj. pregnant, big with child, Stj. 176, 197; mær mun kviðog verða ok mun ala son, Post. 645. 62; sú mær ok móðir varð kviðug af Helgum Anda, Mar.:—with prep., vera kviðug at barni, to be with child; hón var kviðug at barni, Bs. ii. 166; Helga kona hans var kviðug at barni Þórðar, Þórð. (1860) 95: kviðug af kviknuðu jóði. Nikuld. 8; varð Loptr kviðugr af (at?) konu íllri, Hdl. 40, where the meaning is that Loki gave birth to an ogress (Hel?).