1 dvala
1. u, f. [Dan. dvale], = dvöl, Fr.
2 dvala
2. að, to delay, with dat.; at dvala ekki förinni, Fms. xi. 2J; ef ér dvalit ferðinni, 115; dvalar hann ekki brotferðinni, Fb. ii. 147; muna nú Helgi hjörþing (hjörþingi or -þingum, better) dvala, Hkv. 1. 49: with infin., Kjartan bað þá ekki dvala, Ld. 176.