1 klak-laust
or klakk-laust, n. adj. [A. S. clæcleas = free], scatheless, unhurt; komask k. af, to come off unhurt, Finnb. 262; at vit mundum eigi klakklaust skilja, Fb. i. 417; ef ek komumk nú á brott klakklaust at sinni, Fms. iv. 312; ok verð því feginn at þú komisk klakklaust á brott, Fas. iii. 98; þar sem aðrir komask eigi klaklaust þó nauðsyn beri til, Fms. vi. 299, (klaclaust, Mork. 61, l. c.)