1 streng-leikr
m., pl. -leikar, a stringed instrument; alls-konar söngfæri, organ, simpon, salteríum. gígjar, hörpur ok alls-konar strengleikar, Fms. vii. 97, Stj.; margháttaðir strengleikar, Fms. viii. 48; leikastreng-leik, to play an instrument, Bret. 56, 104; heyra þjótandi strengleika, Sks. 633, Fms. xi. 341.
2 streng-leikr
2. [as a rendering of the Breton or Fr. lai]:—a lay, Str. 37; a collection of such lais translated into Norse is called Strengleikar, see List of Authors (G. II. β); strengleiks-ljóð, strengleiks-saga, Str. 14, 74.