1 svalar
f. pl. a kind of balcony running along a wall; stóð jarl í svala-glugg einum, Fms. ix. 427, v. l.; Sverrir konungr var genginn ór herberginu út í svalarnar, … síðan hljóp hann ofan í garðinn, viii. 123; hann hljóp út um svalarnar ok ofan í kirkju-garðinn, var þat furðu-hátt hlaup, 191; jarl svaf í öðru herbergi, hann hljóp upp við ok gékk út í svalarnar, ix. 449; hann var úti í svölum í gæzlu hafðr, Ó. H. 117. cp. 235, Stj. 211, 402. Judges ix. 51. svala-klefi, a, m. an alcove with balcony, D. N. v. 342.