1 vana
að, to make to wane, diminish; orðum aukit eðr vanat, Sks. 439 B.
2 vana
2. to disable, spoil, destroy; þar sem röng mæli-keröld finnask, vani svá at ekki sé til þess hæft síðan, Gþl. 526.
3 vana
II. reflex. vanask, to wane, fail, Gm. 25.
4 vana
2. vanaðr, disabled, sick; blinda, mállausa, vanaða, Matth. xv. 30.