1 al-úð
f. and in old writers almost constantly ölúð (with changed vowel), alyð, Clem. 43, [a contracted form from al-hugð, -hugr], affection, sincerity, freq. in mod. Icel. in this sense. But in old writers prop. used of hospitality, in such phrases as, taka við e-m með ö., to give a hearty reception to, Ld. 196, Fær. 156, Fs. 15; veita með ö., to give hospitable treatment, Fms. vi. 120.
                        2 al-úð
β. affection; hann gaf mér hringinn með mikilli ö., Fms. ii. 171; sakir gæzku þeirrar ok alúðar (affection) er Guð hafði við Abraham, for the sake of that kindness and love which God had toward Abraham, Ver. 78; Björn spyr tíðinda heldr tómliga af engri a., coolly, Bjarn. 53. Mod. also alúðliga, adv. heartily; alúðligr, adj. kind, hearty.
                        3 al-úð
COMPDS: alúðarmaðr, alúðarvinr.