LÁ

Gammelnorsk ordbokoppføring

Definisjoner

1 LÁ

1. f., pl. lár, the line of shoal water along the shore, edged by the surf; þekti hann at tré flaut í lánni, Mar.; hann hleypr út í lárnar ok bregðr í fiskinn öðrum enda á snærinu, Finnb. 220; líki Pompeius köstuðu þeir á sjá út, ok reiddi þat í lánni, Róm. 232: still in mod. usage:—poët. the sea generally, Lex. Poët.; odd-lá = blood, Höfuðl.; járn-lá.

2 LÁ

II. = læ, craft, a απ. λεγ. in Vsp.

3 LÁ

III. hair, Lat. lanugo, cp. lóð; hár heitir lá, Edda 109.

4 LÁ

2. pres. lái, pret. láði, part. láð; [Ulf. laian = λοιδορειν, John ix. 28, and used strong; A. S. lean; Hel. and O. H. G. lahan]:—to blame; la e-m e-t, eg lái þér það ekki, I do not blame thee for it; or, það er ekki láandi (gerund.), it is excusable. It is curious that no instance is on record from old writers, although the word must be old.

Runeskrift

ᛚᛅ

Mulig runeskrift i yngre futhark

Brukte forkortelser

Vanlige forkortelser

A. S.: Anglo-Saxon.
cp: compare.
cp.: compare.
f.: feminine.
Hel.: Heliand.
id: idem, referring to the passage quoted or to the translation
l.: Linnæus.
Lat: Latin.
Lat.: Latin.
m.: masculine.
mod: modern.
mod.: modern.
O. H. G.: Old High German.
p.: page.
part: participle.
part.: participle.
pl.: plural.
poët.: poetical, poetically.
pres.: present.
pret.: preterite.
S.: South, Southern.
Ulf.: Ulfilas.
απ. λεγ.: απαξ. λεγόμενον.

Verker & Forfattere

Edda: Edda. (C. I.)
Finnb.: Finnboga Saga. (D. V.)
Höfuðl.: Höfuðlausn. (A. III.)
Lex. Poët.: Lexicon Poëticum by Sveinbjörn Egilsson, 1860.
Mar.: Maríu Saga. (F. III.)
Róm.: Rómverja Saga. (E. II.)
Vsp.: Völuspá. (A. I.)

Vis alle kilder

LÁ

LÁ