m., prop. a liege-lord, whence generally a lord, master, esp. of the king or lord of a district; heit er lánardróttins ást, a saying, Fs. 111; þó ræð ek þér annat heilræði, at þú svík aldri lánardróttinn þinn, Nj. 129; hefir þú skammliga svikit þinn lánardróttinn, þóat hann væri eigi góðr, Grett. 184 new Ed.; hann beið svá ens æðsta meistara ok lánardróttins, MS. 625. 63; hann þótti vel hafa fylgt sínum lánardróttni, Fms. vii. 223: a master, betra þykki mér at látask í þínu húsi en skipta urn lánardróttna, Nj. 57.