1 sekja
ð or t, also spelt sekkja, to fine, sentence to a fine.
2 sekja
2. to sentence to outlawry; sá er hann (acc.) sekði, Grág. i. 81; þeir menn er þeir hafa sekta, 94, Fbr. (in a verse).
3 sekja
II. reflex. to be liable to a penalty; sekisk sex aurum við biskup, K. Á. 22; goðinn seksk ef hann getr engi til at nefna féráns-dóm, Grág. i. 95; þá sekjask þeir þrem aurum við erendreka konungs, N. G. L. i. 7, 20, 101, 251; seksk hann eigi fyrir þat er hann kvángaðisk, 656 A. ii. 17; þá er sem hann hafi einn sekðan hann, Grág. (Kb.) i. 110; sá maðr er sekðan hefir hann, 111; þat er hann sekði hann breksekð, id.