Land-eign
Old Norse Dictionary - land-eign
Betydningen af oldnorske ordet "land-eign"
Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:
- land-eign
- f., mod. proncd. landar-eign, an estate, esp, the grounds, fields, and pastures, Krók. 39, Fs. 20; í örskots-helgi við landeign sína, Landn. 287; hann tók sér bústað á Borg, ok ætlaði þar landeign til, Eg. 735: þá er stefnu-staðr á þeim bæ sem í landeign er ómaga niðr skotið, Grág. i. 297; þar at eins var þá reyniviðr vaxinn í hans landeign, Sturl. i. 6; fara ór landeign konungs várs, n. G. l. i. 82.
Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᛚᛅᚾᛏ-ᛁᛁᚴᚾ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser
Forkortelser brugt:
- f.
- feminine.
- l.
- line.
- L.
- Linnæus.
- mod.
- modern.
- n.
- neuter.
- proncd.
- pronounced.
Værker & Forfattere citeret:
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fs.
- Forn-sögur. (D. II.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Krók.
- Króka Refs Saga. (D. V.)
- Landn.
- Landnáma. (D. I.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)