Meina
Old Norse Dictionary - meina
Betydningen af oldnorske ordet "meina"
Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:
Oldnorske ordet meina kan betyde:meina
- meina
- að, to harm, Barl. 173; sólar hiti meinar þar um sumar, Stj. 69; þau meina þér ekki vætta, 24.
- meina
- 2. to hinder; meina e-m e-t, verðr hann sjúkr eða sárr, eða meina honum vötn eða veðr eða menn, Grág. i. 496; enda bæri eigi leitir fyrir né hæðir svá at þat meinaði, 433; hvárt sem meinar frændsemi eðr sifskapr, H. E. i. 513:—to prohibit, ekki mun ek meina öðrum mönnum at halda þá trú sem sýnisk, Fms. i. 305; faðir hennar ok móðir meinaðu þeim þat ekki, ii. 99; ok er henni var þat meinat, þá hljóp hón út á skóga, Fas. i. 517, Stj. 520, Barl. 65.
Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᛘᛁᛁᚾᛅ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser
Lignende indtastninger:
Forkortelser brugt:
- l.
- line.
Værker & Forfattere citeret:
- Barl.
- Barlaams Saga. (F. III.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- H. E.
- Historia Ecclesiastica Islandiae. (J. I.)