Tauta
Old Norse Dictionary - tauta
Betydningen af oldnorske ordet "tauta"
Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:
- tauta
- að, [Engl. toot; Dutch tuyten], to mutter, murmur in a low voice; ekki týr yðr nú at tauta eðr tutla hann Sverri af konungdóminum, Fms. viii. 234; hvað ertú að tauta? tauta e-ð fyrir munni sér; tauta í hljóði: poët. of a stream, vatnið af heiðum veltist niðr, var það að tauta giljum í, Bb.
Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᛏᛅᚢᛏᛅ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser
Forkortelser brugt:
- Engl.
- English.
- gl.
- glossary.
- l.
- line.
- poët.
- poetically.
Værker & Forfattere citeret:
- Bb.
- Búnaðar-bálkr.
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)