1 hnöggr (hnǫggr)
1. adj., acc. hnoggvan, [A. S. hneaw, Engl. niggard], niggardly, stingy. Hnöggvan-baugi, a, m. niggard of rings, i. e. of money, a nickname, Fb. iii.
2 hnöggr (hnǫggr)
2. and hneggr, m. a flail, cudgel (= hnallr); ílla munu þeir kunna hnögginum (hnegginum, v. l.), er heiman hafa hlaupit frá kirnuaskinum, Fms. viii. 350; en Birkibeinar hljópu at þeim ok gáfu þeim hnegginn (v. l.) sem þeir vóru vanir, and gave them a sound thrashing, 405.