or pynta, t, [from A. S. pund = a fold, Engl. pond, pound, and not from Lat. poena; A. S. pyndan; cp. provinc. Engl. pindar or pynder]:—to extort, compel by brute force; skal eigi pynda yðr til Kristni, Ld. 172; at pynda hann til blóta, Fms. i. 38; konungr vildi eigi at bændr væri pyndir til svá mikilla fégjalda, x. 113: sögðu at bændr vildi eigi hafa frekari álög af konungi, en forn lög stæði til, … sögðusk í engu vilja láta pynda sik, xi. 224; en móti flutningi þeirra, at biskupar pyndi um rétt fram, Bs. i. 702: to torment, pyndir þú ok pinir, drepr ok deyðir. Barl. 106; at þú vilt pina mik eðr pynda, 116.